Emilie (14) vond een uitgever

Emilie Grégoire (14) uit het Belgische Hoeilaart bracht begin 2013 haar eerste boek, genaamd Khung Trep, uit. Redacteur Laura Baas (17) bezocht haar voor een serie over heel jonge schrijvers. 'Een onafgewerkt verhaal zag ik niet zitten.'

De Madrileense student Amadeo wordt op een ochtend wakker in een vreemd huis. Hij herkent de omgeving niet, heeft geen gsm of internet en de vraag waar hij is, blijkt niemand te verstaan. Na een zoektocht ontdekt hij dat hij zich niet meer in Madrid, maar in Bangkok bevindt, waarna hij terechtkomt in een kluwen van vragen, leugens en bedrog.

Khung Trep, wat betekent dat eigenlijk?

Het is de oude naam van Bangkok, de hoofdstad van Thailand.

Hoe kwam je op het idee zo'n rare naam te gebruiken?

Mijn opa las het boek toen het nog niet uitgegeven was, en hij vond Khung Trep wel een goede titel, omdat niemand weet wat het is, het zou nieuwsgierig maken.

Hoe is dit verhaal in je opgekomen?

Heel vreemd; ik was op bezoek bij familie en zat in de zetel half luisterend naar wat ze vertelden, half wegdromend, toen plots de woorden Madrid en Bangkok in mijn hoofd sprongen. Toen stelde ik me de vraag: wat als je op een dag op een ander continent wakker wordt en je totaal geen idee hebt hoe je daar beland bent?

En toen begon je zomaar te schrijven?

Ja, ik vond dat dat wel klonk als een goed verhaal. Wakker worden in Bangkok, terwijl je in Madrid zou moeten zitten. Ik begin er gewoon aan, dacht ik!

'Als je echt een idee hebt, schrijf je gewoon, ook al ben je moe.'

Hoe lang heb je daarover gedaan?

Zo'n twee à drie maanden.

Dat is snel! Hoe lukte dat je naast school, huiswerk en vrienden?

Alles kwam zo snel. Ik kon op een uur een paar bladzijdes schrijven en als je echt een idee hebt, schrijf je gewoon, ook al ben je moe of zo. Mijn huiswerk had ik meestal toch vrij vroeg af, dus dat lukte wel.

Hoe kwam je aan inspiratie voor je verhaal? Heb je bepaalde trucjes?

Geen speciale trucjes, maar om een bepaalde sfeer te creëren, luisterde ik naar muziek die mij in de juiste stemming bracht. Droevige muziek voor een triestige tekst, bijvoorbeeld.

Wat vind jij persoonlijk het moeilijkste aan schrijven?

Je kan niet altijd en overal schrijven; op school krijg je soms een idee, maar je moet tot 's avonds wachten om het te schrijven. Als je het tegen dan nog niet kwijt bent, natuurlijk.

'Ze weten op school wel dat ik 'dat meisje' ben dat een boek geschreven heeft'

Heb je het al eens willen opgeven?

Opgeven? Niet echt, nee. Het verhaal kwam snel bij me op en ik moest het gewoon afmaken. Een onafgewerkt verhaal zag ik niet zitten.

Kijken mensen nu anders naar je, nu ze weten dat je een boek geschreven hebt?

Ze weten wel dat ik 'dat meisje ben dat een boek geschreven heeft', maar verder heb ik niets anders gemerkt.

Ben je ondertussen al bezig met een volgend project?

Ja, ik heb een goed idee voor een volgend verhaal en heb al een beetje geschreven, maar veel kan ik er nog niet over vertellen.

Ten slotte: heb je nog een boodschap aan alle jonge schrijvers en schrijfsters daar buiten?

Een afgewerkt verhaal is al een mooie prestatie op zich, of het nu uitgegeven wordt of niet. Schrijf gewoon voor jezelf, alles wat erbij komt is alleen maar extra leuk!

Khung Trep is uitgegeven bij Boekscout Yo! Een fragment lezen of het boek bestellen kan hier.
Boekscout Yo! is naar eigen zeggen de enige boekenuitgever voor kinderen tussen 10 en 15 jaar. Als je ook een poging wil wagen om je boek uit te laten geven, kun je terecht op de site van de uitgeverij.